»Η αγροτια, το reality και οι "σταρ" των μπλοκων

ellispoint

Η πιο μεγάλη ώρα των μπλόκων είναι στις 8 το βράδυ: Η ώρα που ο Νίκος Στραβελάκης παίρνει θέση στο κεντρικό στούντιο του MEGA και που ο Βάιος Γκανής διαμαρτύρεται απ’ το «οχυρό» της Αλαμάνας ότι «έχει κακή επιστροφή»...

Πριν από τις οκτώ τα μπλόκα ανασυντάσσονται και μετά τις οκτώ απλώς ησυχάζουν: Με τσίπουρα στο γειτονικό καφενείο, με βάρδιες στα αντίσκηνα και στις φωτιές πέριξ των τρακτέρ, με ομάδες ιδιωτικών ...security ενίοτε διότι – sorry, όλοι εσείς αδαείς Αθηναίοι – το τρακτέρ κοστίζει μια περιουσία και μπορεί να διαθέτει επίσης και GPS των 300 και 500 ευρώ και συναγερμούς πανάκριβους και το... παλιό χρυσό φυλαχτό του παππού επίσης.

Στις 8, όμως, όλοι είναι εκεί: Κι ο Βάιος, κι ο Βάγγος κι ο Μιχάλης απ’ τη Θεσπρωτία κι ο Αραμπατζής από τις εσχατιές του Προμαχώνα. Και το έργο εμπλουτίζεται και κορυφώνεται μέρα με τη μέρα, τύφλα να ‘χει και το πιο «καυτό» ριάλιτι, δηλαδή: Με τις ατάκες του – με αποδέκτη την Μπατζελή κατά προτίμηση – με τις κορώνες του – υπό τη θύελλα των χειροκροτημάτων του «εξεγερμένου» πλήθους - , με την άρτια και βαθιά γνώση της τηλεοπτικής πραγματικότητας («κυρία Τρέμη μου, αφήστε με να ολοκληρώσω, θα κλείσει το κύκλωμα»...)

Λογικό: Στη χώρα όπου ακόμη και οι «τρομοκράτες» βάζουν βόμβες ακριβώς στις 8, εάν θες να βρεις το δίκιο σου – το όποιο δίκιο θεωρείς ότι έχεις – πρέπει πάσει θυσία να εξασφαλίσεις τρία λεπτά live τηλεοπτικού χρόνου. Στη χώρα όπου τίποτα δεν είναι είδηση εάν δεν το παίξουν τα «δελτία των 8», από κάποιο link κι από κάποιο «κύκλωμα» πρέπει να γατζωθείς για να επιβεβαιώσεις απλά και μόνον ότι ...υπάρχεις.

Και στη χώρα όπου ο πολιτικός διάλογος έχει, προ πολλού, υποκύψει στο πολιτικό ριάλιτι, πόσες επιλογές είχε ο κάθε Βάιος και Βάγγος εκτός από το να μετατρέψει τα τρακτέρ σε «τηλεστάρ»; Μάλλον λίγες – τις οποίες, προφανώς και κατ’ ανάγκη, εξαντλούν οι αγρότες εκείνοι που δεν είδαμε ποτέ σε κανέναν τηλεπαράθυρο και που δεν θα βγουν ποτέ να μας πουν αν βγάζουν ή δεν βγάζουν το χειμώνα χωρίς την επιδότηση. Εκείνοι οι οποίοι, πολύ απλά, δεν έχουν ούτε την πολυτέλεια της μεγαλοϊδιοκτησίας, ούτε της τηλεδιαμαρτυρίας...