»Με ενα βεραμαν τρικυκλο

του Στάθη Παχίδη http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=6322

Φαρδιά πλατιά επάνω του η επιγραφή: ΔΗΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ- -- ΤΜΗΜΑ ΣΑΡΩΜΑΤΟΣ- ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΙΑ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΟΣ. Τρίκυκλο σε χρώμα βεραμάν, βαμμένο τρίτο τουλάχιστον χέρι, τεχνολογία μάλλον δεκαετίας εβδομήντα, μάρκα και προέλευση μη ρωτάτε, καρότσα ακάλυπτη με σκούπες, φαράσια, τζουγκράνες , σάρωθρα, φτυάρια. Ένας ...συνήθως (αν κι έχω πετύχει και δύο) υπάλληλος του Δήμου εγκλωβισμένος στην καμπινούλα οδήγησης-οι υπέρβαροι αποκλείονται φαντάζομαι- σπεύδει βραδέως προς ολοσχερή σάρωση των πάντων. Οι παλαιότεροι το λέγαν «κατέβα σκούντα –ανέβα φύγαμε» και άλλες εκδοχές του, όπως τα περιώνυμα Ζούνταπ, είχαν κερδίσει την προτίμηση των Τσιγγάνων. Εξακολουθεί να μ’ εντυπωσιάζει η εικόνα του αργού τρικύκλου μέσα στο κομφούζιο της κυκλοφορίας (εκτός κι αν οδηγώ από πίσω του) και η αναγωγή του στο βαλκανικό παρελθόν και στην βραδύτητα της ανατολικής καταβολής μας— πολλοί ενδεχομένως να φθάσουν μέχρι τα γκοτζαμανικά φαντάσματα. Μια φιγούρα από αλλού κι απ’ άλλοτε-αυτό έχουμε, μ’ αυτό θα πάμε- και μάλλον ένα απ’ τα εργαλεία, για να σαρωθεί από τη νέα Δημοτική αρχή το κοινό μας παρελθόν και μέλλον-η σάρωση ήδη μετρά εκατό μέρες. Μ’ ένα βεραμάν τρίκυκλο του Τμήματος Σαρώματος πηγαίνουμε ν’ αντιμετωπίσουμε τη βρώμικη πόλη-αν και η βρωμιά μιας πόλης δεν κρίνεται μόνο από την αποκομιδή των σκουπιδιών-κρίνεται και απ’ τα ανοίγματα των δημοτικών Ταμείων ή τον επαρχιώτικο νεοπλουτισμό των δημοτών επίσης. Πολλοί τον τελευταίο καιρό ανέπτυξαν σχέσης οικειότητας με τους αρουραίους, κάποια φίλη νόμιζε πως ήταν μόνο ένας και τον βάφτισε Ρατατούη ενώ άλλοι θεώρησαν ότι η εικόνα των κάδων ήταν μοντέρνα εικαστική παρέμβαση. Τα φανατικά ΠΑΟΚΙΑ έριξαν την ιδέα να σταλούν τα σκουπίδια στον Πειραιά. Μ’ ένα βεραμάν τρίκυκλο κολοκοτρωνίζουμε ξεπεζεύοντας έξω απ’ την εκκλησιά ή το σαλούν στο διπλοπαρκαρισμένο κέντρο— «έλα ρε, τανκς περνάει, βάλε και τον αριθμό του κινητού στο παρμπρίζ». Στα έγκατα της γης ασθμαίνουν οι Μετροπόντικες αλλά μόνο από τους καταστηματάρχες πέριξ των εργοταξίων έχουν γίνει αντιληπτοί προς το παρόν.Με το ίδιο σαρωτικό τρίκυκλο εφορμούμε εναντίον του άγους των τραπεζοκαθισμάτων σε δημόσιους χώρους. Πιρουέτες χρειάζεται να κάνεις για να κυκλοφορήσεις και beat για beat πόλεμος μαίνεται , που D J Κάτω Τούμπας έχουν κηρύξει μεταξύ τους, σε απόσταση πέντε μέτρων ο ένας απ’ τον άλλον, με θύματα εμάς, την αισθητική για τη Μουσική και τις βραδινές βόλτες κυρίως στην παραλιακή. Με το ταπεινό συμβασιουχικό τρικυκλάκι πάμε κόντρα με τον ίδιο μας τον αμβλυμένο εαυτό, με ένα Δήμο, που μάλλον είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης από τα Τέμπη και πάνω, μια και απασχολεί περίπου το 1% του εκλογικού σώματος του, σπινιάρουμε μπρος την miserabile visu δημοτική ραδιοτηλοψία, χαζεύουμε μόνο προς τη μισή παραλιακή ζώνη, γιατί η άλλη μισή δυτικά δεν υπάρχει, παρακάμπτουμε την ιστορικότητα και τον πολιτισμό της διαρκέστερης ίσως πόλης της Ευρώπης , που ούτε καν με το κίνητρο της τουριστικής εκμετάλλευσης δεν προσεγγίζουμε. Μασάμε πάντα με επιμονή, σφυρίζοντας αμέριμνοι, την τσίχλα της «ερωτικής» πόλης και του συμπλέγματος του αιώνιου δεύτερου. Η πιο ερωτική πόλη της Ελλάδας είναι η Αθήνα, ιδιαίτερα αν πας σαββατοκύριακο και μόνος, επιμένουν οι γνωρίζοντες Θεσσαλονικείς. Τι αντέχει το βεραμάν τρίκυκλο, τώρα που σφίξαν τα ζωνάρια κι ανεβήκαν τα μπωφόρια της κρίσης και πόσους και ποιούς να χωράει στην καρότσα του? Πόσο και προς τα πού θα τραβήξει η πορεία του και το σάρωμα; Θάναι σάρωμα ολικό ή τα πάνω πάνω και τ’ άλλα κάτω απ’ το χαλί; Κι άμα συμβεί κάτι(χτύπα ξύλο), με τόσες ιστορίες συνωμοσίας ανταλλακτικών που ακούμε, που θα βρεθούν τα απαραίτητα εξαρτήματα, για να πάρει μπρος το σαρωτικό όχημα;Πολλά ερωτήματα για ένα ταπεινό βεραμάν τρίκυκλο του Τμήματος Σαρώματος της Αντιδημαρχίας Καθαριότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης. Ας κάνουμε όμως κι ένα τελευταίο και κρίσιμο-- σουζάρει το τρίκυκλο; Εγώ λέω ναι— αν είναι μάγκας και ονειροπόλος ο οδηγός... *Ο Στάθης Παχίδης είναι τραγουδοποιός και μέλος του συγκροτήματος Αγαμοι Θύται.