Σταμάτης Μαλέλης http://www.aixmi.gr/index.php/stauros-tou-notou/
Ρώτησε η Πόπη Τσαπανίδου τον Αδαμάντιο Πεπελάση:
- «Τι θα σήμαινε για τη χώρα μία επιστροφή στη δραχμή;»
- «Κάτι ανάλογο με τη Μικρασιατική καταστροφή», της απάντησε ο γνωστός οικονομολόγος.
- «Δηλαδή πλήρης καταστροφή;» ξαναρώτησε η δημοσιογράφος!
- «Ναι», της απάντησε ο... κ. Πεπελάσης. «Αλλά μην ξεχνάτε ότι λόγω αυτής της καταστροφής έφτασαν στην Ελλάδα δυο εκατομμύρια πρόσφυγες, που ουσιαστικά συνέβαλαν αποφασιστικά στη ανάπτυξη της χώρας».
Είπε, λοιπόν, ο καθηγητής μια πολύ μεγάλη αλήθεια! Όπως είναι σήμερα η χώρα, με τις συγκεκριμένες δομές δεν μπορεί να σωθεί. Μπορεί, όμως, να ξαναχτιστεί. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο από την αρχή.
Το ελληνικό κράτος χτίστηκε από την αρχή της ανεξαρτησίας του σε λάθος βάσεις. Ίσως να μην μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Μετά τη απελευθέρωση μόνο το Κράτος διέθετε χρήματα. Άρα, ήταν και το μόνο που μπορούσε να προσφέρει εργασία. Ντόπια αστική τάξη δεν υπήρχε και οι λίγοι Κοτζαμπάσηδες χρησιμοποίησαν το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας τους στον αγώνα. Μην ξεχνάτε ότι ακόμη και ο άλλοτε κραταιός Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ζούσε, τα τελευταία χρόνια της ζωής του, με τον πενιχρό μισθό του γερουσιαστή.
Το Κράτος, λοιπόν, έγινε ο βασικός εργοδότης δημιουργώντας, όπως λεει ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, το μισθοδοτικό Κράτος. Αυτό το μισθοδοτικό Κράτος έπεσε αμέσως στα χέρια των ανεπτυγμένων δυτικών Κρατών της εποχής, και κυρίως της Αγγλίας και της Γαλλίας. Τρεις φορές αυτό το Κράτος δεν άντεξε από τα χρέη του, που τα περισσότερα ήταν τοκογλυφικά, και κατέρρευσε.
Ξεκίναγε πάλι από την αρχή, αλλά πάντα έκανε το ίδιο λάθος. Υπερδιογκωμένο Κράτος και εξάρτηση από τις κυρίαρχες καπιταλιστικές χώρες.
Η Ελλάδα, μια πλούσια χώρα σε υπέδαφος, έδινε κοψοχρονιά τον πλούτο της στις ανεπτυγμένες χώρες.
Η ανάπτυξη που επιχειρήθηκε με την πρώτη εισροή κεφαλαίων στη χώρα στα τέλη του 18ου αιώνα, οδήγησε σε μια ανάπτυξη της υπανάπτυξης, όπως λεει ο Μουζέλης, ή σε μια απολύτως στρεβλή ανάπτυξη της χώρας, υποταγμένης στον μονοπωλιακό καπιταλισμό, όπως τονίζει στο ομώνυμο βιβλίο του ο Πωλ Σουήζυ.
Αν, λοιπόν, ήταν ανάγκη να καταστραφούμε και να χτίσουμε μια νέα κοινωνική δομή πάνω στην οποία θα στηριχθεί η εθνική οικονομία, πολλοί οικονομολόγοι, ανάμεσά τους και ο Σαμίρ Αμίν, υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να είναι εσωστρεφής. Να βασισθεί η χώρα, κυρίως, στον πλούτο της. Η εξάρτηση που εκπορεύεται μέσα από τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα επιτρέψει στην Ελλάδα να ορθοποδήσει και θα την οδηγήσει μοιραία σε μια νέα ακόμη καταστροφή.
Θυμάμαι σε ένα σοσιαλιστικό συνέδριο το 1987 ο τότε πρωθυπουργός, Ανδρέας Παπανδρέου, είχε προειδοποιήσει ότι αν συνεχιζόταν η άνιση ανάπτυξη Βορρά, – Νότου τότε η Ελλάδα, αλλά και άλλες μεσογειακές χώρες, θα βρισκόταν εκτός Ευρώπης. Ο Ανδρέας άργησε να επιβεβαιωθεί γιατί ο παγκοσμιοποιημένος και άγριος καπιταλισμός έζησε τη μεγάλη ανάπτυξή του, που όμως στην πραγματικότητα ήταν μια λογιστική φούσκα.
Το κοκαλάκι από αυτή την ανάπτυξη το πήρε και η Ελλάδα. Τώρα, όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Οι κυρίαρχες χώρες δεν ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/stauros-tou-notou/
- «Τι θα σήμαινε για τη χώρα μία επιστροφή στη δραχμή;»
- «Κάτι ανάλογο με τη Μικρασιατική καταστροφή», της απάντησε ο γνωστός οικονομολόγος.
- «Δηλαδή πλήρης καταστροφή;» ξαναρώτησε η δημοσιογράφος!
- «Ναι», της απάντησε ο... κ. Πεπελάσης. «Αλλά μην ξεχνάτε ότι λόγω αυτής της καταστροφής έφτασαν στην Ελλάδα δυο εκατομμύρια πρόσφυγες, που ουσιαστικά συνέβαλαν αποφασιστικά στη ανάπτυξη της χώρας».
Είπε, λοιπόν, ο καθηγητής μια πολύ μεγάλη αλήθεια! Όπως είναι σήμερα η χώρα, με τις συγκεκριμένες δομές δεν μπορεί να σωθεί. Μπορεί, όμως, να ξαναχτιστεί. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο από την αρχή.
Το ελληνικό κράτος χτίστηκε από την αρχή της ανεξαρτησίας του σε λάθος βάσεις. Ίσως να μην μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Μετά τη απελευθέρωση μόνο το Κράτος διέθετε χρήματα. Άρα, ήταν και το μόνο που μπορούσε να προσφέρει εργασία. Ντόπια αστική τάξη δεν υπήρχε και οι λίγοι Κοτζαμπάσηδες χρησιμοποίησαν το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας τους στον αγώνα. Μην ξεχνάτε ότι ακόμη και ο άλλοτε κραταιός Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ζούσε, τα τελευταία χρόνια της ζωής του, με τον πενιχρό μισθό του γερουσιαστή.
Το Κράτος, λοιπόν, έγινε ο βασικός εργοδότης δημιουργώντας, όπως λεει ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, το μισθοδοτικό Κράτος. Αυτό το μισθοδοτικό Κράτος έπεσε αμέσως στα χέρια των ανεπτυγμένων δυτικών Κρατών της εποχής, και κυρίως της Αγγλίας και της Γαλλίας. Τρεις φορές αυτό το Κράτος δεν άντεξε από τα χρέη του, που τα περισσότερα ήταν τοκογλυφικά, και κατέρρευσε.
Ξεκίναγε πάλι από την αρχή, αλλά πάντα έκανε το ίδιο λάθος. Υπερδιογκωμένο Κράτος και εξάρτηση από τις κυρίαρχες καπιταλιστικές χώρες.
Η Ελλάδα, μια πλούσια χώρα σε υπέδαφος, έδινε κοψοχρονιά τον πλούτο της στις ανεπτυγμένες χώρες.
Η ανάπτυξη που επιχειρήθηκε με την πρώτη εισροή κεφαλαίων στη χώρα στα τέλη του 18ου αιώνα, οδήγησε σε μια ανάπτυξη της υπανάπτυξης, όπως λεει ο Μουζέλης, ή σε μια απολύτως στρεβλή ανάπτυξη της χώρας, υποταγμένης στον μονοπωλιακό καπιταλισμό, όπως τονίζει στο ομώνυμο βιβλίο του ο Πωλ Σουήζυ.
Αν, λοιπόν, ήταν ανάγκη να καταστραφούμε και να χτίσουμε μια νέα κοινωνική δομή πάνω στην οποία θα στηριχθεί η εθνική οικονομία, πολλοί οικονομολόγοι, ανάμεσά τους και ο Σαμίρ Αμίν, υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να είναι εσωστρεφής. Να βασισθεί η χώρα, κυρίως, στον πλούτο της. Η εξάρτηση που εκπορεύεται μέσα από τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα επιτρέψει στην Ελλάδα να ορθοποδήσει και θα την οδηγήσει μοιραία σε μια νέα ακόμη καταστροφή.
Θυμάμαι σε ένα σοσιαλιστικό συνέδριο το 1987 ο τότε πρωθυπουργός, Ανδρέας Παπανδρέου, είχε προειδοποιήσει ότι αν συνεχιζόταν η άνιση ανάπτυξη Βορρά, – Νότου τότε η Ελλάδα, αλλά και άλλες μεσογειακές χώρες, θα βρισκόταν εκτός Ευρώπης. Ο Ανδρέας άργησε να επιβεβαιωθεί γιατί ο παγκοσμιοποιημένος και άγριος καπιταλισμός έζησε τη μεγάλη ανάπτυξή του, που όμως στην πραγματικότητα ήταν μια λογιστική φούσκα.
Το κοκαλάκι από αυτή την ανάπτυξη το πήρε και η Ελλάδα. Τώρα, όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Οι κυρίαρχες χώρες δεν ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/stauros-tou-notou/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου