Χρήστος Μιχαηλίδης http://www.aixmi.gr/index.php/ti-svineis-geloie-istoria-texni/
Στις αρχές του περασμένου Νοεμβρίου συναντήθηκα με την συνθέτρια Ελένη Καραΐνδρου στο διαμέρισμα της στο Μετς, μια-δυο μέρες πριν από τις δύο συναυλίες που έδωσε στο Μέγαρο Μουσικής με έργα που έχει συνθέσει για το θέατρο.
Πίναμε πράσινο τσάι, και μιλούσαμε. Στιγμές-στιγμές, κοιτούσαμε έξω, και ..σιωπούσαμε. Έχει πόνο η σιωπή, όταν προκαλείται από ασχήμια.
Ήταν μέρες που ο ταχυδρόμος κτυπούσε πολλές φορές, και παρέδιδε δέματα με βόμβες. Στο πιάνο, η κ. Καραΐνδρου δοκίμαζε δύο από τα κομμάτια που θα έπαιζε στο Μέγαρο – λες και της τα επέβαλαν οι καταστάσεις.
Το ένα ήταν ένα ρέκβιεμ που έγραψε για τον Ουίλι Λόμαν, από τον «Θάνατο του Εμποράκου» του Άρθουρ Μίλλερ. Και το άλλο ηταν οι «κλειστοί Δρόμοι». Η εικόνα, ακριβώς, της σημερινής Ελλάδας, της σημερινής Αθήνας.
Είπαμε για την μεγάλη εκείνη μερίδα ανθρώπων που καταχράστηκε και λεηλάτησε την πατρίδα. Και συμφωνήσαμε ότι, πραγματικά, «αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορεί να είναι Έλληνες». Όχι πως είναι ξένοι, που τάχα θέλουν το κακό μας. Όχι, αυτά είναι σενάρια αρρωστημένης ελληνικής φαντασίας. Αλλά Έλληνες, όπως αισθανόμαστε εμείς αυτόν τον τίτλο, σίγουρα δεν είναι. Εάν αναγκαζόμασταν να τους δώσουμε, ντε και καλά, μιάν «υπηκοότητα», ένα στίγμα, ανεπιφύλακτα θα τους ονομάζαμε «υποταγμένους στην άκριτη λατρεία του χρήματος».
Υπάρχει, όμως, και μία άλλη κατηγορία Ελλήνων, που...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/ti-svineis-geloie-istoria-texni/
Πίναμε πράσινο τσάι, και μιλούσαμε. Στιγμές-στιγμές, κοιτούσαμε έξω, και ..σιωπούσαμε. Έχει πόνο η σιωπή, όταν προκαλείται από ασχήμια.
Ήταν μέρες που ο ταχυδρόμος κτυπούσε πολλές φορές, και παρέδιδε δέματα με βόμβες. Στο πιάνο, η κ. Καραΐνδρου δοκίμαζε δύο από τα κομμάτια που θα έπαιζε στο Μέγαρο – λες και της τα επέβαλαν οι καταστάσεις.
Το ένα ήταν ένα ρέκβιεμ που έγραψε για τον Ουίλι Λόμαν, από τον «Θάνατο του Εμποράκου» του Άρθουρ Μίλλερ. Και το άλλο ηταν οι «κλειστοί Δρόμοι». Η εικόνα, ακριβώς, της σημερινής Ελλάδας, της σημερινής Αθήνας.
Είπαμε για την μεγάλη εκείνη μερίδα ανθρώπων που καταχράστηκε και λεηλάτησε την πατρίδα. Και συμφωνήσαμε ότι, πραγματικά, «αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορεί να είναι Έλληνες». Όχι πως είναι ξένοι, που τάχα θέλουν το κακό μας. Όχι, αυτά είναι σενάρια αρρωστημένης ελληνικής φαντασίας. Αλλά Έλληνες, όπως αισθανόμαστε εμείς αυτόν τον τίτλο, σίγουρα δεν είναι. Εάν αναγκαζόμασταν να τους δώσουμε, ντε και καλά, μιάν «υπηκοότητα», ένα στίγμα, ανεπιφύλακτα θα τους ονομάζαμε «υποταγμένους στην άκριτη λατρεία του χρήματος».
Υπάρχει, όμως, και μία άλλη κατηγορία Ελλήνων, που...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/ti-svineis-geloie-istoria-texni/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου