»Κουρασμενα παλληκαρια;

Παντελής Καψής ΒΗΜΑ

Είναι φανερό πώς η κυβέρνηση πάσχει από μεταρρυθμιστική κόπωση. Μπορεί η διατύπωση της τρόικας -«έχετε παραλύσει»- να ήταν υπερβολική, αποδίδει ωστόσο παραστατικά τον σχεδόν μοιρολατρικό τρόπο με τον οποίο πολλοί υπουργοί περιμένουν τα νέα από τις Βρυξέλλες ωσάν έτσι να μπορέσουμε να αποφύγουμε τα μέτρα που θα... χρειαστεί να πάρουμε.Από την πλευρά των υπουργών η κόπωση είναι φυσιολογική. Τι καλύτερο γι αυτούς από το να κάθονται στα αυγά τους αποφεύγοντας τις συγκρούσεις και το πολιτικό κόστος... Η εξουσία χωρίς πολλές πολλές ευθύνες είναι γλυκιά. Μπορούν και το κάνουν όμως μόνο επειδή το Μαξίμου λειτουργεί αποσπασματικά χωρίς να γίνονται σαφείς οι προτεραιότητες, χωρίς συλλογικές επεξεργασίες και κυρίως χωρίς συνεχή και συστηματική παρακολούθηση κάθε υπουργείου. Οι παρεξηγήσεις και οι ενδοκυβερνητικοί εμφύλιοι είναι η φυσική συνέπεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ιδιωτικοποιήσεις των 50 δισ. που αντί να αποτελέσουν σημαία για την κυβέρνηση ώστε να βγούμε από το σημερινό τέλμα κατάντησαν να θεωρούνται απώλεια εθνικής κυριαρχίας και να καταγγέλλονται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό προκαλώντας σύγχυση στις διεθνείς αγορές. Πιο πρόσφατο και εξίσου σοβαρό δείγμα ασυνεννοησίας η αντιπαράθεση του κ. Βενιζέλου με τον κ. Ραγκούση για την Υπατία.Όσοι παρακολουθούν από κοντά τα πράγματα θεωρούν ότι δύσκολα θα αλλάξει η κατάσταση. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει την τάση να ενδιαφέρεται πιο πολύ για την διεθνή πλευρά των προβλημάτων μας που άλλωστε σήμερα είναι καθοριστική. Έτσι ο ίδιος δυσκολεύεται να παρακολουθήσει την καθημερινή ροή του κυβερνητικού έργου -λόγω ιδιοσυγκρασίας ωστόσο αλλά και των κακών εσωκομματικων εμπειρίων του παρελθόντος δεν θέλει να ορίσει συντονιστή ή συντονιστές. Κατανοητό. Αυτός πρώτος όμως οφείλει να κάνει τις δύσκολες επιλογές!