Του Φίλιππου Φιλιππακόπουλου
http://www.ellispoint.gr/index.php?option=com_resource&controller=article&article=7925&category_id=3&Itemid=21
Αυτό που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα , είναι ακριβώς αυτό που μας οδήγησε στο σημερινό χάλι στην χρεοκοπία και στο Δ.Ν.Τ. Είναι ακριβώς αυτά που έπρεπε εδώ και χρόνια να είχαν αλλάξει και να μην φτάνουμε σήμερα να συζητάμε για το εάν πρέπει ή όχι να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα ή για το εάν πρέπει σε δημόσιους χρεοκοπημένους φορείς να γίνουν ή όχι μετατάξεις υπεράριθμων... υπαλλήλων.
Και ενώ όλοι αναγνωρίζουν το πρόβλημα όταν φτάνουμε στο διαταύτα αρχίζουν το μεν αλλά και τις εξαιρέσεις.
Οι γιατροί, σε ρόλο ΠΑΜΕ, κατέλαβαν το υπουργείο Υγείας, κήρυξαν απεργία διαρκείας και απαιτούν να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για να κάνουν διάλογο.
Οι φαρμακοποιοί έχουν εδώ και μέρες βάλει λουκέτο, ζητούν και αυτοί να αποσυρθεί το νομοσχέδιο και δηλώνουν ότι συνεχίζουν την απεργία τους.
Οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες παρά τις δικαστικές αποφάσεις παρά την απίστευτη ταλαιπωρία του κόσμου συνεχίζουν απτόητοι και ζητούν και αυτοί την απόσυρση του νομοσχεδίου.
Το δικαίωμα της απεργίας ασφαλώς και είναι σεβαστό και δεν τίθεται σε καμία περίπτωση υπό συζήτηση.
Από κει και πέρα όμως υπάρχει και ο κόσμος , υπάρχουν οι ανάγκες της κοινωνίας , υπάρχουν τα όρια και οι ανάγκες του κόσμου.
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις και των τριών αυτών κλάδων έχουν σοβαρές κοινωνικές παρενέργειες και ας μην βιαστούν οι συνδικαλιστές να αναμασήσουν την γνωστή καραμέλα περί κοινωνικού αυτοματισμού.
Δεν μπορεί δηλαδή ένας ασφαλισμένος που με χίλια ζόρια κατάφερε να κλείσει ένα ραντεβού σε γιατρό του ΙΚΑ πριν τέσσερις μήνες να περιμένει λόγω των ακυρώσεων άλλους τέσσερις μήνες για να τον δει ο γιατρός.
Δεν μπορεί ο συνταξιούχος οι χρόνια πάσχοντες οι γονείς να μην βρίσκουν φαρμακείο να πάρουν τα φάρμακά τους δεν μπορεί οι πολίτες στην περιφέρεια και σε υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας να μην βρίσκουν ανοιχτό φαρμακείο Κυριακές γιορτές και αργίες.
Δεν μπορεί οι εργαζόμενοι της Αττικής να μην μπορούν να πάμε εδώ και μέρες στις δουλειές τους , να μην μπορούν καν να μετακινηθούν αφού όλοι οι δρόμοι είναι μποτιλιαρισμένοι λόγω των απεργιακών κινητοποιήσεων στις συγκοινωνίες.
Δηλαδή όλος αυτός ο αγανακτισμένος κόσμος τι πρέπει να κάνει ,πως μπορεί να αντισταθεί και να διεκδικήσεις και τα δικά του δικαιώματα;
Και να μπούμε και στην ουσία του ζητήματος; Τι ζητούν οι συγκεκριμένοι κλάδοι που απεργούν; Να μην αλλάξει τίποτε και να μείνουν ως έχουν τα επαγγέλματα τους! Την ίδια αντίδραση είχαν πιο πριν οι φορτηγατζήδες και υποθέτω ότι θα έχουν και οι μηχανικοί ή οι δικηγόροι η όποιοι άλλοι θεωρούν ότι θίγονται τα συμφέροντα τους από τις αλλαγές. Δεν λέω ο καθένας πρέπει να κοιτάει και την τσέπη του αλλά όχι μόνο την τσέπη του και την βολή του! Διότι πέραν της τσέπης υπάρχει το κοινωνικό σύνολο και η ίδια η χώρα. Η οποία χώρα αν πτωχεύσει όσο γεμάτη και εάν είναι η τσέπη μας το μέλλον μας και η μοίρα μας θα είναι ίδια με αυτούς που οι τσέπες τους θα είναι άδειες!!!
Φίλιππος Φιλιππακόπουλος
Και ενώ όλοι αναγνωρίζουν το πρόβλημα όταν φτάνουμε στο διαταύτα αρχίζουν το μεν αλλά και τις εξαιρέσεις.
Οι γιατροί, σε ρόλο ΠΑΜΕ, κατέλαβαν το υπουργείο Υγείας, κήρυξαν απεργία διαρκείας και απαιτούν να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για να κάνουν διάλογο.
Οι φαρμακοποιοί έχουν εδώ και μέρες βάλει λουκέτο, ζητούν και αυτοί να αποσυρθεί το νομοσχέδιο και δηλώνουν ότι συνεχίζουν την απεργία τους.
Οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες παρά τις δικαστικές αποφάσεις παρά την απίστευτη ταλαιπωρία του κόσμου συνεχίζουν απτόητοι και ζητούν και αυτοί την απόσυρση του νομοσχεδίου.
Το δικαίωμα της απεργίας ασφαλώς και είναι σεβαστό και δεν τίθεται σε καμία περίπτωση υπό συζήτηση.
Από κει και πέρα όμως υπάρχει και ο κόσμος , υπάρχουν οι ανάγκες της κοινωνίας , υπάρχουν τα όρια και οι ανάγκες του κόσμου.
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις και των τριών αυτών κλάδων έχουν σοβαρές κοινωνικές παρενέργειες και ας μην βιαστούν οι συνδικαλιστές να αναμασήσουν την γνωστή καραμέλα περί κοινωνικού αυτοματισμού.
Δεν μπορεί δηλαδή ένας ασφαλισμένος που με χίλια ζόρια κατάφερε να κλείσει ένα ραντεβού σε γιατρό του ΙΚΑ πριν τέσσερις μήνες να περιμένει λόγω των ακυρώσεων άλλους τέσσερις μήνες για να τον δει ο γιατρός.
Δεν μπορεί ο συνταξιούχος οι χρόνια πάσχοντες οι γονείς να μην βρίσκουν φαρμακείο να πάρουν τα φάρμακά τους δεν μπορεί οι πολίτες στην περιφέρεια και σε υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας να μην βρίσκουν ανοιχτό φαρμακείο Κυριακές γιορτές και αργίες.
Δεν μπορεί οι εργαζόμενοι της Αττικής να μην μπορούν να πάμε εδώ και μέρες στις δουλειές τους , να μην μπορούν καν να μετακινηθούν αφού όλοι οι δρόμοι είναι μποτιλιαρισμένοι λόγω των απεργιακών κινητοποιήσεων στις συγκοινωνίες.
Δηλαδή όλος αυτός ο αγανακτισμένος κόσμος τι πρέπει να κάνει ,πως μπορεί να αντισταθεί και να διεκδικήσεις και τα δικά του δικαιώματα;
Και να μπούμε και στην ουσία του ζητήματος; Τι ζητούν οι συγκεκριμένοι κλάδοι που απεργούν; Να μην αλλάξει τίποτε και να μείνουν ως έχουν τα επαγγέλματα τους! Την ίδια αντίδραση είχαν πιο πριν οι φορτηγατζήδες και υποθέτω ότι θα έχουν και οι μηχανικοί ή οι δικηγόροι η όποιοι άλλοι θεωρούν ότι θίγονται τα συμφέροντα τους από τις αλλαγές. Δεν λέω ο καθένας πρέπει να κοιτάει και την τσέπη του αλλά όχι μόνο την τσέπη του και την βολή του! Διότι πέραν της τσέπης υπάρχει το κοινωνικό σύνολο και η ίδια η χώρα. Η οποία χώρα αν πτωχεύσει όσο γεμάτη και εάν είναι η τσέπη μας το μέλλον μας και η μοίρα μας θα είναι ίδια με αυτούς που οι τσέπες τους θα είναι άδειες!!!
Φίλιππος Φιλιππακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου