»Ο «τζαμπας» δεν ειναι μαγκας

Σοφία Φασουλάκη http://www.aixmi.gr/index.php/tzabas-einai-magas/

Χρησιμοποιώ το μετρό από το 2005 για περισσότερες από δύο φορές την εβδομάδα. Όταν πριν από 2 χρόνια ένας επιβάτης με σταμάτησε στα μηχανήματα ακύρωσης των εισιτηρίων, αποτρέποντάς με να ακυρώσω το εισιτήριο μου και δίνοντάς μου το δικό του, αισθάνθηκα μία τεράστια έκπληξη. «Πάρτε αυτό» μου είπε. «Ισχύει ακόμη για μισή ώρα». Το ...πήρα. Το κοίταξα και επιβεβαίωσα την ισχύ του.
Από τότε, συχνά πυκνά, βλέπω στα καθίσματα του μετρό αφημένα εισιτήρια. Όχι γιατί κάποιος τα ξέχασε, αλλά για να τα χρησιμοποιήσει ο επόμενος. Βλέπω επιβάτες να ανταλλάσουν εισιτήρια στο μπες και στο βγες, με απίστευτη ευκολία. Σαν να είναι αυτός ο νόμιμος τρόπος πληρωμής της μεταφοράς με το δημόσιο μέσο.
Το φαινόμενο του «τζάμπα» και της «ανυπακοής» πηγαίνει πολύ πίσω στο χρόνο, όταν κανείς δεν μιλούσε για το «κίνημα». Οταν οι μπάρες των διοδίων δεν σηκώνονταν για να περάσουν τζάμπα τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Όταν η λέξη οικονομική κρίση δεν υπήρχε στο ελληνικό λεξικό. Και, βέβαια, όταν κανείς δεν φανταζόταν ότι η Ελλάδα θα βρισκόταν υπό την επιτήρηση της τρόικας, υπογράφοντας μνημόνια.
Η αντίδραση, όμως, υπήρχε. Και όταν ήρθε η στιγμή, το… καπάκι της κατσαρόλας πετάχτηκε και μάλιστα έκανε θόρυβο, αφού χτύπησε στο ταβάνι. Και διερωτώμαι: Εάν το φαινόμενο ήταν ήδη γνωστό σε μένα εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια, δεν είχε υποπέσει στην αντίληψη της Πολιτείας; Και τι έκανε για να ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/tzabas-einai-magas/