του Γιώργου Λακόπουλου http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=5161
Δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, από τους πιο συγκροτημένους και δραστήριους- ο Γιώργος Φλωρίδης και ο Κώστας Καρτάλης- έστειλαν επιστολή στους υπουργούς Οικονομικών και Ανάπτυξης. Προσωπικού χαρακτήρά; Καθόλου. Για εξυπηρετήσεις στις εκλογικές τους περιφέρειες; Ούτε κατά διάνοια. Για να τους καλέσουν σε κανένα πάρτι; Που τέτοια πράγματα σε εποχές λιτότητας; Για να μην ...πολυλογούμε τίποτε από όλα αυτά. Η επιστολή έχει αμιγές πολιτικό περιεχόμενο. Αφορά απολύτως το κυβερνητικό έργο. Οι βουλευτές καταθέτουν μια πρόταση.
Κι εδώ είναι που αρχίζουν τα παράξενα. Αφού ήθελαν να εισηγηθούν στους υπουργούς κάτι που αφορά τους δουλειά τους – και των βουλευτών και των υπουργών- γιατί δεν πετάγονταν ως τα γραφεία τους να τους τα πουν δια ζώσης; Και αφού η πρωτοβουλία αφορά εσωτερική διεργασία για την κυβερνητική δράση, γιατί απέκτησε τόση δημοσιότητα; Δεν χρειάζονται ειδικές επεξηγήσεις: έχουμε να κάνουμε με κλασσική περίπτωση γάτας στα κεραμίδια.
Οι δυο βουλευτές απευθύνθηκαν κατ αυτόν τον τρόπο στους υπουργούς, γιατί δεν έχουν άλλο τρόπο να επικοινωνήσουν μαζί τους. Υποβάλουν δια του Τύπου τις προτάσεις τους για να έχουν και …μάρτυρες. Άλλο τρόπο να εκπληρώσουν το ρόλο τους δεν διαθέτουν στις τρέχουσες συνθήκες λειτουργίας της κυβερνητικής μηχανής.
Οι υπουργοί αποφασίζουν, όταν δεν προσυπογράφουν απλώς αποφάσεις που ελήφθησαν στο μέγαρο Μάξιμου. Και αφού κάνουν μια μάλλον τυπική ενημέρωση τους στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πρώτα και στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή μετά, φέρνουν το νομοσχέδιο για ψήφιση και δεν σηκώνουν αντιρρήσεις.
Φυσικά εκτός από τα νομοσχέδια υπάρχει και το πολιτικό πλαίσιο από το οποίο αναδεικνύονται. Εκεί έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται ποτέ συζήτηση. Οι πόρτες των υπουργών είναι κλειστές για τα κρίσιμα και ανοίγουν προσχηματικά για τα δευτερεύοντα. Και καθώς δεν λειτουργούν και τα κομματικά όργανα οι βουλευτές ως πολιτικά στελέχη αισθάνονται περιφερειακοί και άχρηστοι. Είναι σαν σώμα επικύρωσης, χωρίς κάποιες φορές να γνωρίζουν τι επικυρώνουν.
Μοιραία η υποβολή προτάσεων δι αλληλογραφίας από τους δυο βουλευτές παίρνει συμβολικά χαρακτηριστικά. Αποτυπώνει την απόγνωση που αισθάνονται σήμερα όσοι συναπαρτίζουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη Βουλή και δεν φέρουν κυβερνητικό αξίωμα. Γιατί συνήθως η αντίδραση των υπουργών απέναντι τους είναι του τύπου: «Αν χρειαστώ την άποψη σου, θα σου το πω».
Κι εδώ είναι που αρχίζουν τα παράξενα. Αφού ήθελαν να εισηγηθούν στους υπουργούς κάτι που αφορά τους δουλειά τους – και των βουλευτών και των υπουργών- γιατί δεν πετάγονταν ως τα γραφεία τους να τους τα πουν δια ζώσης; Και αφού η πρωτοβουλία αφορά εσωτερική διεργασία για την κυβερνητική δράση, γιατί απέκτησε τόση δημοσιότητα; Δεν χρειάζονται ειδικές επεξηγήσεις: έχουμε να κάνουμε με κλασσική περίπτωση γάτας στα κεραμίδια.
Οι δυο βουλευτές απευθύνθηκαν κατ αυτόν τον τρόπο στους υπουργούς, γιατί δεν έχουν άλλο τρόπο να επικοινωνήσουν μαζί τους. Υποβάλουν δια του Τύπου τις προτάσεις τους για να έχουν και …μάρτυρες. Άλλο τρόπο να εκπληρώσουν το ρόλο τους δεν διαθέτουν στις τρέχουσες συνθήκες λειτουργίας της κυβερνητικής μηχανής.
Οι υπουργοί αποφασίζουν, όταν δεν προσυπογράφουν απλώς αποφάσεις που ελήφθησαν στο μέγαρο Μάξιμου. Και αφού κάνουν μια μάλλον τυπική ενημέρωση τους στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πρώτα και στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή μετά, φέρνουν το νομοσχέδιο για ψήφιση και δεν σηκώνουν αντιρρήσεις.
Φυσικά εκτός από τα νομοσχέδια υπάρχει και το πολιτικό πλαίσιο από το οποίο αναδεικνύονται. Εκεί έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται ποτέ συζήτηση. Οι πόρτες των υπουργών είναι κλειστές για τα κρίσιμα και ανοίγουν προσχηματικά για τα δευτερεύοντα. Και καθώς δεν λειτουργούν και τα κομματικά όργανα οι βουλευτές ως πολιτικά στελέχη αισθάνονται περιφερειακοί και άχρηστοι. Είναι σαν σώμα επικύρωσης, χωρίς κάποιες φορές να γνωρίζουν τι επικυρώνουν.
Μοιραία η υποβολή προτάσεων δι αλληλογραφίας από τους δυο βουλευτές παίρνει συμβολικά χαρακτηριστικά. Αποτυπώνει την απόγνωση που αισθάνονται σήμερα όσοι συναπαρτίζουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη Βουλή και δεν φέρουν κυβερνητικό αξίωμα. Γιατί συνήθως η αντίδραση των υπουργών απέναντι τους είναι του τύπου: «Αν χρειαστώ την άποψη σου, θα σου το πω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου