»ΝοΜικες ασκησεις υποκριτικης

ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΝΕΑ

Ενα είναι το βέβαιο. Οσοι υποστηρίζουν ότι στην Ελλάδα επικρατεί καθεστώς ανοµίας οφείλουν, µετά τα γεγονότα της τελευταίας εβδοµάδας, να παραδεχθούν το λάθος τους, να ζητήσουν δηµόσια συγγνώµη και να αναθεωρήσουν τις απαισιόδοξες απόψεις τους. Υπάρχουν δύο τουλάχιστον νόµοι οι οποίοι τηρούνται µέχρι κεραίας. Ο ένας είναι ο «περί ευθύνης υπουργών». ∆εν µπορούµε παρά να ...συγχαρούµε εαυτούς και αλλήλους και όλοι µαζί, εν χορώ, τη δηµοκρατία µας. Από τότε που θεσπίστηκε, τηρείται και το γράµµα και το πνεύµα του. Στο γράµµα δεν χρειάζεται να αναφερθώ – το έχει εξαντλήσει η ειδησεογραφία. Το πνεύµα παρουσιάζει ορισµένα προβλήµατα, τα οποία όµως µπορούν να λυθούν αν δεχθούµε, ως υπόθεση εργασίας, δύο παραµέτρους οι οποίες και περιγράφουν τη σηµασία της έκφρασης «υπουργικό καθήκον». Πρώτον, το κύριο καθήκον του υπουργού είναι η προετοιµασία της διεξαγωγής των επόµενων εκλογών στο µεσοδιάστηµα που τις χωρίζει από τις προηγούµενες και το οποίο στην κοινή ελληνική αποκαλείται και «θητεία». ∆εύτερον, όπως συνάγεται από το πρώτο, το µόνο κόστος που οφείλει να αναγνωρίσει ο υπουργός είναι το λεγόµενο «πολιτικό», ως εκ τούτου θα ήταν παράλογο να του ζητηθεί οποιαδήποτε άλλη ευθύνη. Ας µη διαρρηγνύουν λοιπόν τα ιµάτιά τους οι διάφοροι ταλανίζοντας τη µακαριότητά µας µε διάφορες κορόνες περί παραλογισµού και ανηθικότητας. Το πνεύµα του νόµου στηρίζεται σε χαλύβδινη λογική. ∆εν βλέπετε µε πόση προθυµία αναλαµβάνουν τις «πολιτικές ευθύνες» τους, ειδικά όσοι έχουν χάσει τις προηγούµενες εκλογές; Οπερ έδει δείξαι λοιπόν. Πριν περάσω στην ανάλυση του λογικού πνεύµατος που διέπει τον νόµο περί πανεπιστηµιακού ασύλου, οφείλω να υπενθυµίσω πως υπάρχει και ένας τρίτος νόµος, ο οποίος τηρείται κι αυτός απαρεγκλίτως. Πρόκειται για την απαγόρευση του καπνίσµατος στους κλειστούς δηµόσιους χώρους. Μη σας ξεγελούν τα φαινόµενα και το ντουµάνι. Η πραγµατικότητα καµιά φορά µάς παίζει άσχηµα παιχνίδια και γι’ αυτό πρέπει να προστρέχουµε στο οπλοστάσιο της λογικής για να την επαναφέρουµε στην τάξη. Το εύκρατον του κλίµατός µας σε συνδυασµό µε το φαινόµενο του θερµοκηπίου και την αύξηση της θερµοκρασίας αποδεικνύουν ότι, εκ των πραγµάτων, η έννοια «κλειστός δηµόσιος χώρος» παραπέµπει σε εκτός επικρατείας µαγαζιά. Το πνεύµα του νόµου λοιπόν είναι σαφές: το κάπνισµα απαγορεύεται σε κλειστούς δηµόσιους χώρους όπου αυτοί υπάρχουν – και αφού παρ’ ηµίν δεν υπάρχουν, µόνο µια στενοκέφαλη ερµηνεία του θα απαιτούσε και την εφαρµογή του. Ο νόµος είναι ευρωπαϊκής εµπνεύσεως και το πνεύµα του νόµου αναφέρεται στην Ευρώπη γενικώς. Σε µας, οι δηµόσιοι χώροι ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων ευάεροι και ευήλιοι, παράδειγµα ο Παρθενών και τα τραπεζοκαθίσµατα που κλείνουν τα πεζοδρόµια. Τα υπόλοιπα είναι θλιβερές εξαιρέσεις που δεν αξίζει καν τον κόπο να µας απασχολούν. Κι ας µην παραβλέψουµε τον δόλιο τρόπο µε τον...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artID=4615348