Μαρία Παπουτσάκη http://www.aixmi.gr/index.php/poio-asylo-ntrepetai-kaneis/
Σύμφωνα με το λεξικό του Γιώργου Μπαμπινιώτη, η αρχαία λέξη “άσυλο”, σήμαινε «απαραβίαστος» και «ασφαλής».
Η λέξη χρησιμοποιήθηκε, κυρίως, για ναούς ή ιερούς τόπους που παρείχαν προστασία σε όποιον κατέφευγε σε αυτούς -ακόμη και αν ήταν κακοποιός. Όμως, και εδώ είναι το εντυπωσιακό, λέγεται ότι κατά την περίοδο της αυτοκρατορικής Ρώμης, επειδή πολλοί έκαναν ...κατάχρηση του ασύλου, οι αρχές αναγκάστηκαν να κάνουν ρυθμίσεις περιορισμού για να εξισορροπήσουν την κατάσταση.
Εκατοντάδες χρόνια μετά, η “ιστορία“ επαναλαμβάνεται: Η λέξη “άσυλο” χρησιμοποιείται κατά κόρον. Η έννοια τεντώνεται, μαζεύεται, αλλάζει σχήματα, προσαρμόζεται στα στόματα όλων. Επιχειρείται να ταιριάξει με όλες τις ιδεολογίες, με όλες τις επιδιώξεις, με όλα τα σχέδια. Φανερά και άδηλα. Της εξουσίας, της παραεξουσίας και των δυνάμεων που θέλουν να επιβάλουν τις απόψεις τους.
Κάθε χρόνο σ’ αυτό το δύσμοιρο τόπο, κάνουν κύκλο και επανέρχονται τα ίδια ακριβώς θέματα. Και το άσυλο ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Θέμα “ταμπού” για την εκάστοτε πολιτική εξουσία, που φαίνεται να φοβάται ακόμη και τις λέξεις. Που δεν ντρέπεται γιατί εξοστρακίζεται το αυτονόητο και οι έννοιες “αυτοκτονούν”, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε.
Πολλοί ισχυρίζονται ανερυθρίαστα πως και τα πεζοδρόμια γύρω από ένα πανεπιστήμιο είναι χώροι προστασίας. Με μεγάλη σοβαροφάνεια, πυροβολούν τη λογική, μετατρέποντας μέσα σε λίγα λεπτά τη χώρα σε ένα απέραντο φρενοκομείο.
Με αφορμή την κατάληψη της Νομικής, ακούμε πάλι πανεπιστημιακούς να αρνούνται το αυτονόητο: Να αδειάσουν τους χώρους των Ιδρυμάτων από κάθε έναν, που χωρίς άδεια και χωρίς αιδώ τους καταχράται.
Ακούμε τους πολιτικούς και τους αξιωματούχους να οχυρώνονται υποκριτικά πίσω από εκφράσεις του τύπου: “Δεν μας ειδοποίησαν επισήμως”, “δεν γνωρίζαμε“, “δεν ακούσαμε”, “κοιτάζαμε μα δεν βλέπαμε την πομπή των μεταναστών να μπαίνει μέσα στο πανεπιστήμιο”… Κι άλλα τέτοια τραγελαφικά. Θλιβερή παράσταση ανθρώπων που ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/poio-asylo-ntrepetai-kaneis/
Η λέξη χρησιμοποιήθηκε, κυρίως, για ναούς ή ιερούς τόπους που παρείχαν προστασία σε όποιον κατέφευγε σε αυτούς -ακόμη και αν ήταν κακοποιός. Όμως, και εδώ είναι το εντυπωσιακό, λέγεται ότι κατά την περίοδο της αυτοκρατορικής Ρώμης, επειδή πολλοί έκαναν ...κατάχρηση του ασύλου, οι αρχές αναγκάστηκαν να κάνουν ρυθμίσεις περιορισμού για να εξισορροπήσουν την κατάσταση.
Εκατοντάδες χρόνια μετά, η “ιστορία“ επαναλαμβάνεται: Η λέξη “άσυλο” χρησιμοποιείται κατά κόρον. Η έννοια τεντώνεται, μαζεύεται, αλλάζει σχήματα, προσαρμόζεται στα στόματα όλων. Επιχειρείται να ταιριάξει με όλες τις ιδεολογίες, με όλες τις επιδιώξεις, με όλα τα σχέδια. Φανερά και άδηλα. Της εξουσίας, της παραεξουσίας και των δυνάμεων που θέλουν να επιβάλουν τις απόψεις τους.
Κάθε χρόνο σ’ αυτό το δύσμοιρο τόπο, κάνουν κύκλο και επανέρχονται τα ίδια ακριβώς θέματα. Και το άσυλο ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Θέμα “ταμπού” για την εκάστοτε πολιτική εξουσία, που φαίνεται να φοβάται ακόμη και τις λέξεις. Που δεν ντρέπεται γιατί εξοστρακίζεται το αυτονόητο και οι έννοιες “αυτοκτονούν”, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε.
Πολλοί ισχυρίζονται ανερυθρίαστα πως και τα πεζοδρόμια γύρω από ένα πανεπιστήμιο είναι χώροι προστασίας. Με μεγάλη σοβαροφάνεια, πυροβολούν τη λογική, μετατρέποντας μέσα σε λίγα λεπτά τη χώρα σε ένα απέραντο φρενοκομείο.
Με αφορμή την κατάληψη της Νομικής, ακούμε πάλι πανεπιστημιακούς να αρνούνται το αυτονόητο: Να αδειάσουν τους χώρους των Ιδρυμάτων από κάθε έναν, που χωρίς άδεια και χωρίς αιδώ τους καταχράται.
Ακούμε τους πολιτικούς και τους αξιωματούχους να οχυρώνονται υποκριτικά πίσω από εκφράσεις του τύπου: “Δεν μας ειδοποίησαν επισήμως”, “δεν γνωρίζαμε“, “δεν ακούσαμε”, “κοιτάζαμε μα δεν βλέπαμε την πομπή των μεταναστών να μπαίνει μέσα στο πανεπιστήμιο”… Κι άλλα τέτοια τραγελαφικά. Θλιβερή παράσταση ανθρώπων που ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/poio-asylo-ntrepetai-kaneis/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου