Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

»Καμια ευαισθησια για τους ηλικιωμενους;

Του Δημήτρη Κατσίμη
http://www.ellispoint.gr/index.php?option=com_resource&controller=article&article=7733&category_id=4&Itemid=21

Οι συμπολίτες μας με τις άσπρες μπλούζες, που είναι ταγμένοι να περιφρουρούν την υγεία – θα έλεγα τη ζωή – των πολιτών, δεν θα πρέπει να κοιμούνται ήσυχοι από τη στιγμή που βλέπουν, που βιώνουν καθημερινά έξω από τα ελάχιστα ανοιχτά φαρμακεία τις ατελείωτες «ουρές», όπου συνωστίζονται, κουρασμένοι και απελπισμένοι, πάσχοντες ηλικιωμένοι, αναζητώντας το ...δυσεύρετο φάρμακο.
Τι συνέβη, ξαφνικά, σ’ αυτή τη χώρα και οι άνθρωποι σκλήρυναν τόσο πολύ, ώστε να κλείνουν τα μάτια στον πόνο που περισσεύει γύρω τους; Συνέβη αυτό που συμβαίνει πάντοτε όταν τάξεις ανθρώπων χάνουν προνόμια και ξεβολεύονται, αρνούμενοι μανιωδώς να θέσουν πάνω από το συντεχνιακό τους συμφέρον το συνολικότερο κοινωνικό όφελος.
Κανείς δεν αρνείται σε κάθε εργαζόμενο στον κάθε επαγγελματία το συνδικαλιστικό δικαίωμα ν’ αγωνίζεται, απέναντι στην εξουσία, για να κατοχυρώνει κατακτήσεις μια καλύτερης ζωής. Όταν, όμως αυτές οι κατακτήσεις ισοδυναμούν με ιδιαίτερη εύνοια εις βάρος, συνολικότερα της κοινωνίας, τότε είναι πολύ δύσκολο να συμμεριστούμε το πάθος και τη μαχητικότητα απεργών που φτάνουν στα άκρα, εκεί όπου μπορεί να προκύψει κίνδυνος ακόμα και για τη ζωή των άλλων. Αυτή είναι η περίπτωση της απεργίας των φαρμακοποιών του Πειραιά, (όπου και τα διημερεύοντα είναι πολύ λιγότερα από τα προβλεπόμενα), καθώς και της απόφασης – παράλογα σκληρής – τα άτομα της ευάλωτης ηλικίας να πληρώνουν τα φάρμακά τους, έχουν δεν έχουν και κατόπιν να εισπράττουν τα χρήματα από τα Ταμεία.
Έχουν όλα τα δίκαια του κόσμου οι φαρμακοποιοί που περιμένουν, ματαίως, επί μήνες τα χρήματα που τους οφείλουν κάποια Ταμεία. Αλλά αυτός δεν είναι ο λόγος για να πληρώσουν με την υγεία τους οι ανήμποροι συνταξιούχοι. Αν κάποιος από τους απεγνωσμένους χάσει τη δύναμή του κάτω από την κόπωση της πολύωρης αναμονής, τι θα βγουν να πουν οι ασυγκίνητοι πρόεδροι και αντιπρόεδροι των φαρμακοποιών – πρωταγωνιστές ακραίων λόγων και αστόχαστων πράξεων; Ότι, φυσικά, φταίει η κυβέρνηση…
Η πραγματικότητα είναι ότι οι διαφορές κυβέρνησης και φαρμακοποιών μπορούν να λυθούν αν μετριαστεί η αδιαλλαξία του κλάδου, κυρίως στο θέμα του χρόνου λειτουργίας των φαρμακείων, που είναι και το βασικό σημείο της σύγκρουσης.
Οι φαρμακοποιοί έχουν και αξίζουν την εκτίμηση του κόσμου –κάτι που οφείλεται και στην αυτονόητη σημασία του επαγγέλματος που ασκούν. Κινδυνεύουν, όμως, να την χάσουν αν η συνδικαλιστική ηγεσία τους συνεχίσει να αδιαφορεί, προκλητικά, για τις ανάγκες των ανθρώπων –και μάλιστα των ηλικιωμένων- όταν ένα φάρμακο είναι πολλές φορές η ζωή τους.
Δημήτρης Κατσίμης

Δεν υπάρχουν σχόλια: